zdjęcia :)

Opublikowany 2 lutego 2011 przez admin

zdjęcia… zdjęcia…
i troszeczkę opisu, bo nie trzeba wiele 🙂
na początek dogoterapia – Tusia i Queeni, dwa rozkoszne pieski, obydwa oczywiście Jula uwielbia 🙂
na zajęciach było jak zawsze dużo nauki ukrytej sprytnie pod dobrą zabawą – żal było Julcię z zajęć zabierać, Gosiu jesteś wielka! 🙂 dziękujemy za te zajęcia i… świetny kulig ale o tym jeszcze będzie. Tak więc zdjęcia z zajęć:

zajęcia z panią Anią, logopedką, Jula też je uwielbiała, dużo się na nich działo, co widać.

na sali Jula pracowała między innymi w kombinezonie TheraThogs, zgrabnie utrzymującym Julci tułów i ułatwiającym utrzymywanie równowagi.

w weekend rehabilitantki miały kolejne już szkolenie z zakresu korzystania z kombinezonów dunag 02, podstawowego narzędzia do ćwiczeń na sali. Przyjechał Pan Kwiatkowski, ich twórca i pokazywał na przykładzie dzieci z turnusu i nie tylko, jak prawidłowo je upinać a przyznam, że jest to bardzo skomplikowana sprawa gdyż zaczepów jest mnóstwo a każde dziecko potrzebuje innego rodzaju stabilizacji i naciągnięcia innych mięśni. Jak upiąć Julcię też pokazywał. Jula była średnio zachwycona niespodziewaną niedzielną wyprawą na salę ćwiczeń ale w rezultacie dała się przekonać i wypadła bardzo dobrze co w opinii eksperta jest cenną informacją 🙂
a oto co się działo:

obok nas miał pokój 3 letni Krzysio – bardzo polubił Julcię, a ona, aczkolwiek niechętnie i z właściwą jej w stosunku do małych dzieci rezerwą, ale jednak przekonała się do Krzysia i razem czytali sobie bajeczki o oglądali bajeczki których Jula jak zawsze ma ze sobą zapas.

atrakcją turnusu był niewątpliwie kulig, zorganizowany całkiem spontanicznie przez Gosię, prowadzącą dogoterapię. Pieski okazały się świetnymi ciągaczami 🙂 miały niezły ubaw i biegały w tą i z powrotem niestrudzone 🙂 nie to co Gosia, która zachęcając je do biegu przemierzała kilometry po to by dzieci miały frajdę 🙂 dzięki Gosiu! było super 🙂 jak zresztą widać na załączonych obrazkach 🙂

ufff i dodałam w końcu te zdjęcia – jest 23.23 i czas najwyższy iść spać 🙂
mam nadzieję, że biorąc pod uwagę ich ilość, jestem usprawiedliwiona tym że tyle to trwało…
Jutro na śniadanko przychodzi mój kochany braciszek Adaś (drugi kochany braciszek pracuje) także trzeba będzie wstać skoro świt o 8.00 … 🙂

dobranoc

i minął (prawie) drugi tydzień…

Opublikowany 27 stycznia 2011 przez admin

Odpowiedz

Jula jest zmęczona, może nie jakoś bardzo ale widać, że te dwa tygodnie nie są bez znaczenia dla jej kondycji. Mimo, że na turnusy jeździmy już kilka lat i mamy ich za sobą ponad 20 to jednak dwa tygodnie zawsze są dla Julci czasem optymalnym, więcej nie miałabym sumienia jej męczyć, nawet terapeuci są zdania że lepiej jeździć częściej ale na krótszy okres i u Julci się to zdecydowanie sprawdza. I nie jest to tylko kwestia zmęczenia fizycznego, w takim zmasowanym ataku ćwiczeń o natężeniu znacznie większym niż na co dzień Jula odbiera wiele nowych bodźców, uczy się nowych rzeczy tak samo na sali jaki i w czasie zajęć z pieskami, u logopedy czy psychologa. Myślę sobie, że dwa tygodnie bombardowania takimi bodźcami to bardzo dużo i trzeba później dać jej czas na poukładanie sobie wszystkiego, i wtedy można liczyć na optymalne i jak najpełniejsze wykorzystanie tego czasu jakim jest turnus. Bo wakacje dla Julci to zdecydowanie nie są.
Oczywiście każdy rodzic wie najlepiej co dla jego pociechy jest najlepsze i ja mogę się wypowiadać tylko za Julcię a z naszym fąfelkiem właśnie tak jest.
Czasem zostawiając ją na ćwiczeniach, szczególnie kiedy nie ma na to zbytniej ochoty, próbuję sobie wyobrazić jak to może być kiedy człowiek nie może decydować sam o sobie, kiedy jest całkowicie zależny od otoczenia, i kiedy jedyną bronią jest płacz czy krzyk… Ciarki przechodzą na samą myśl, ale tak właśnie funkcjonuje Julcia. My oczywiście robimy wszystko żeby powodów do korzystania z tego oporu miała jak najmniej, ale nie zawsze się da. Możemy mieć tylko nadzieję (choć trochę w tym własnej wygody i spokoju sumienia), że rozumie, że tak trzeba i to dla niej najlepsze. Jula na szczęście nauczyła się współpracować na zajęciach i czerpać z tego radość choć nie zawsze tak było i pewnie nie zawsze będzie.
Co innego jednak jest ważne. Ważne jest, że jest szczęśliwa. Fakt, szczęście to wynika z faktu iż nie zdaje sobie sprawy ze swoich ograniczeń i tego jak różni się od innych dzieci, (czyli z upośledzenia umysłowego, które samo w sobie nie napawa optymizmem), ale jest to z pewnością szczęście a cóż może być dla rodzica bardziej motywujące do działania niż takie przekonanie.
Spotkałam na turnusach dzieci z pozoru nie mające zupełnie powodu żeby się z czegokolwiek cieszyć, ale były szczęśliwe, tak po prostu swoim czystym szczerym poczuciem że jest dobrze, bo zwyczajnie (z różnych powodów) nie wiedziały że może być inaczej.
I jak można bardziej umotywować twierdzenie które kiedyś usłyszałam, że nieszczęśliwym jest się tylko kiedy zaczynamy porównywać się z innymi. To nam nie pozwala doceniać tego co mamy… jak w piosence Collinsa „Another Day In Paradise”.
No ale coś smętnie się zrobiło a tak nie lubię 🙂
Ja oczywiście do takich bardzo doceniających to co mam i nie porównujących się do innych nie należę, ale pracuję nad tym 🙂 A Jula mi pomaga 🙂
Wracając jeszcze do turnusu to jest to jeden z lepszych turnusów Julci. Szczególnie, że już na początku pani Ola stwierdziła, że widzi u Juli postępy od ostatniego razu kiedy z nią pracowała (lipiec zeszłego roku), co jest zasługą pracującego z nią w domu Sebastiana.
Tutaj terapeuci są z niej zadowoleni, chwalą ją żebardzo ładnie ćwiczy na sali i w basenie, bo o tym, że uwielbia pozostałe zajęcia pisać nie muszę 🙂 a my chodzimy dumni jak pawie z naszej małej dzielnej księżniczki 🙂
W ogóle formuła tego turnusu czyli 2,5 godz blok ćwiczeń cały czas z jednym rehabilitantem i godzinne spotkania z poszczególnymi specjalistami to dla Julci jest po prostu świetna sprawa, doskonale się w tym znajduje i na ten moment nie zamierzamy z innej formy turnusu korzystać.
I znowu się rozpisałam a zdjęć dalej nie ma… 🙂
ale to tylko dlatego, że jest ich sporo, ciągle przybywa i mam kłopot z wybieraniem…
ale postępy w tej dziedzinie są, więc lada dzień i zdjęcia się pojawią 🙂
pozdrawiam 🙂

i minął tydzień :)

Opublikowany 22 stycznia 2011 przez admin

Odpowiedz

witam serdecznie z Bielska, gdzie jesteśmy od tygodnia na turnusie z Julcią 🙂 Jula jest przekochana i najdzielniejsza na świecie 🙂 (że tak nieskromnie zauważę… 🙂 ) ona w ogóle uwielbia ten ośrodek bo cóż może być lepszym tego dowodem niż uśmiech na twarzy przy każdym wejściu na zajęcia (no może przy sali nieco dłużej trwa jego wyegzekwowanie ale w końcu się udaje 🙂 ) plan dnia jest dosyć napięty:
8.30-9.30 zajęcia z dogoterapii
9.30-10.30 zajęcia z Panią logopedką
10.45-13.15 zajęcia na sali z Panią Olą, (w tym NDT, pająk, terapia ręki, masaż i SI, większość ćwiczeń jest wykonywana w kombinezonie therathogs i dunag 02)
14.30-15.30 zajęcia z Panią psycholog
16.45-17.30 ćwiczenia Halliwick na basenie

sporo tego ale Jula już nie raz podołała takiemu planowi zajęć i teraz też jest dobrze.
Ola okleiła Julcię plastrami na pleckach i brzuchu, Jula miała tez plasterki przez jakiś czas na kciukach, żeby pomóc w odwodzeniu, gdyż chowają się do środka ręki tworząc „figę”. Nigdy wcześniej nie korzystałam z kinesiotapingu, choć był w Gacnie, ale jakoś nikt nie wnioskował o taką potrzebę. Tutaj Ola sama zaproponowała, a że jedno oklejenie jest w cenie turnusu, zresztą koszt jest zaledwie 10 zł za każde następne ewentualnie, także warto spróbować, dlatego też Jula ma na sobie nieco różowego plasterka, który ma naciągnąć odpowiednie mięśnie.
W trakcie turnusu była konsultacja lekarska z lekarzem rehabilitacji i ortopedą, na której pan doktor powiedział, że lewa kość biodrowa Julci jest poza panewką, jakkolwiek kiepsko to brzmi, to okazuje się że przy Julci spastyce, całkiem konkretnej jest to raczej powszechne i nie da się temu zapobiec. Szczerze się zdziwiłam bo pamiętam, że po operacji Juli bioderka miały wskoczyć na miejsce albo przynajmniej blisko tego miejsca się znaleźć… w każdym razie lewe jakoś niekoniecznie się dostosowało, nie zauważyłam żeby Julę to bolało, albo żeby to bioderko cokolwiek utrudniało. Lekarz powiedział, że gdyby Jula zaczynała chodzić to trzeba byłoby ustawić biodra, póki co nie ma takiej potrzeby, i nie ma co narażać Julę na niepotrzebne cierpienie przy operacji. Przy pionizacji to nie przeszkadza, przy ćwiczeniach tez nie, Julę nic nie boli a to bioderko na pewno nie jest takie od wczoraj, także byśmy coś zauważyli. Trzeba tylko przy pionizacji wyrównywać różnicę między jedną a drugą nóżką, bo jest ok 2, 3 cm a to sporo. Teraz będziemy uważać.
Ale za to Jula ma prościutkie plecki a Pan doktor był bardzo pozytywnie zaskoczony jej kontrolą tułowia i głowy a nad tym najbardziej pracujemy.

To póki co tyle, gór jeszcze nie odwiedziliśmy, bo tym razem mieszkamy w ośrodku, jest bardzo sympatycznie i kameralnie, no i wszystko na miejscu a z tym wcześniej mieliśmy najgorzej. Ale co nieco już widziałam bo jak każdy porządny kibic oglądam skoki i widziałam że w Zakopanym pięknie i biało a to przecież niedaleko stąd 🙂

to na razie z grubsza tyle, oczywiście mamy już mnóstwo zdjęć jak to zwykle bywa jak jest z nami Damian, ale dodam je później, teraz tylko taki krótki opisik bo dawno nic nie pisałam.

acha może jeszcze jedna sprawa dot. zmiany przepisów w kwestii podatku vat. Sprawa postępuje dosyć szybko bo ledwo się dowiedzieliśmy, że vat 23% dołożono na usługi rehabilitacyjne co miało oznaczać, że ośrodki rehabilitacji będą go doliczać do faktur a tu już ministerstwo wycofuje się z tego i (jak się dowiedział pan Tomek, właściciel Michałkowa) „na dniach” wprowadza poprawki i vatu jednak nie będzie. To oczywiście dobra wiadomość głównie dla nas, rodziców, bo koszt turnusu wzrósłby o 23 procent, co przy 4000 jest już konkretną różnicą. Ale narazie optymizm jest umiarkowany bo póki nie będzie czarno na białym że vatu ośrodki prywatne płacić nie będą, to nic pewnego nie można powiedzieć…

Michałkowo – i już po turnusie

Opublikowany 12 lipca 2010 przez admin

Witam serdecznie po długiej przerwie, długiej z kilku powodów… po pierwsze niespecjalnie miałam nastrój do pisania czegokolwiek po pogrzebie Dziadusia i to „po pierwsze” zdominowało właściwie kwestię zaglądania do blogu, ale było też i po drugie – wyjechaliśmy na turnus do Michałkowa i był tam kłopot z internetem, więc bardzo rzadko siadałam do komputera.
Teraz jesteśmy już w domku i mam nieco zaległości, które trzeba nadrobić.

W Michałkowie byliśmy drugi raz, zachęceni bardzo dobrymi rezultatami rehabilitacji za pierwszym razem i tym razem też się nie zawiedliśmy.
Julcia miała sporo zajęć, w tym, nowe w ofercie ośrodka – zajęcia metodą Halwick w basenie.
Julcia z uśmiechem witała wszystkich terapeutów, najwyraźniej wszystkich bardzo dobrze zapamiętała. Marudziła trochę na początku ćwiczeń na sali ale tylko przez pierwsze kilka minutek.
Miło było nam słyszeć że lepiej kontroluje głowę, że stopy lepiej przylegają do podłoża, że bardziej niż poprzednio skupia się na zajęciach, więcej obserwuje i wokalizuje.
Ćwiczenia na sali, tak jak poprzednio Julcia miała z Olą, dogoterapię z Gosią, zajęcia logopedyczne z panią Teresą a psychologiczne z panią Anią.
Na każdych zajęciach sporo się działo, Julcia dużo pracowała, ale myślę, że najlepiej pokażą to zdjęcia, których, jak to zwykle bywa gdy jesteśmy na turnusie w trójkę, mam sporo 🙂 a przez „sporo” mam na myśli naprawdę sporo, starałam się bardzo je „przesiać” ale jak to zwykle u mnie bywa, odsiałam stosunkowo niewiele (czyli ok. dwustu…)

Na sali Julia spędzała dwie i pół godziny dziennie ciągiem, miała w zakładany kombinezon, była zapinana w pajączka, miała masaże, terapię ręki i ćwiczenia metodą NDT. Ciocia Ola dobrze już zna Julcię wie czego trzeba od niej wymagać i doskonale radzi sobie z jej próbami wymuszania czegoś płaczem. Julcia już na pewno też się nauczyła, że nic nie wskóra, choć próbowała mniej lub bardziej przez cały turnus 🙂
Ola ma z Julcia bardzo dobry kontakt i umie zachęcić do ćwiczeń.

Michałkowo, ćwiczenia, rehabilitacja, turnus

Michałkowo, ćwiczenia, rehabilitacja, turnus, terapia ręki

Zajęcia z pieskami to zdecydowania Julci ulubiony sposób spędzania czasu w Michałkowie:) Dlatego były codziennie. Gosia szczerze wzruszyła się gdy Julcia, po przyjściu na pierwsze zajęcia głośnym śmiechem dała do zrozumienia że doskonale pamięta i Gosię i pieski 🙂
Na tych zajęciach też się mnóstwo działo, pieski były jak zwykle przekochane a Gosia pełna pomysłów na wesołe, ciekawe i bardzo różnorodne prowadzenie zajęć.

Obok dogoterapii Julcia bardzo lubiła zajęcia z panią Teresą, neurologopedą. Także codziennie. Mnóstwo gier i zabaw edukacyjnych, masaże buźki oraz przesympatyczna i bardzo wesoła pani Teresa to bardzo dobre połączenie 🙂

Michałkowo, logopeda, turnus, rehabilitacja

Zajęcia z panią Anią, psychologiem, choć już nie codziennie, też przynosiły Julci dużo radości.

Terapia na basenie to dla nas nowość, szczególnie że nie mamy na miejscu okazji do korzystania z krytego basenu, nie mówiąc już o w nim terapii. Troszkę się bałam, nigdy nie oddawałam Julci do basenu samej, na turnusie w Wielspinie dwa lata temu co prawda mieliśmy codziennie basen ale tam wchodziłam z nią i się bawiłyśmy, co niewiele miało wspólnego z jakąkolwiek terapią. Szybko jednak okazało się że moje obawy były zupełnie nieuzasadnione. Przede wszystkim mogliśmy wejść na teren basenu z Julcią, żeby móc z bliska zobaczyć jak ćwiczy, no i oczywiście zrobić zdjęcia 🙂 Julcia bardzo ładnie ćwiczyła, choć początkowo z pewną dozą niepewności, ale w rezultacie bardzo szybko przekonała się do pani Ani i zajęć 🙂 Nam zajęcia bardzo się podobały, Julcia ładnie trzymała główkę i nie bała się wody, nawet jak zdarzyło jej się troszkę jej łyknąć… 🙂
Ćwiczenia były prowadzone metodą Halliwick.

No ale turnus to nie tylko ciężka praca, w czasie tego wyjazdu udało nam się też troszkę zrelaksować.
Korzystając z tego, że byliśmy blisko, odwiedziliśmy znajomych z turnusu w Gacnie, Gosię i Michała z ich prześlicznymi i przesłodkimi dwoma córeczkami – bliźniaczkami Zuzią i Oliwką:

oraz Kasię i Tomka z dwoma małymi przystojniakami – Kacperkiem i Pawełkiem:

jeszcze raz bardzo dziękujemy za przemiłą gościnę oraz sympatycznie i wesoło spędzony czas 🙂

byliśmy też w Inwałdzie, w dosyć ostatnio mocno popularnym „Parku Miniatur”, gdzie mieliśmy okazję podziwiać wiele światowej sławy budowli i budynków w skali średnio 1:25 i 1:15 – bardzo ciekawe doświadczenie, polecam.

jeden punkt z zaplanowanej wcześniej rozrywki wypadł grafiku, a chodzi o mecz siatkówki jaki 8.07 mieliśmy obejrzeć na żywo w katowickim spodku. Musieliśmy wracać wcześniej z turnusu ze względu na pracę męża, więc mecz zobaczyłam ale już w domciu 🙂 ale może nadrobię zaległości na Memorialne Huberta Wagnera w sierpniu, zobaczymy…

Julka i My

Archiwum kategorii: Michałkowo

zdjęcia :)

i minął (prawie) drugi tydzień…

i minął tydzień :)

Michałkowo – i już po turnusie