w sumie to wcale się tym nie martwię ale zawsze jak przychodzi jesień to cisną mi się na usta te słowa piosenki 🙂
tak więc jesień nie tylko idzie ale już przyszła i mam nadzieję że będzie przynajmniej tak malownicza jak w zeszłym roku, bo była cudna – to słońce… te piękne kolorowe liście… oby zdążyły pobyć kolorowe zanim przyjdzie mróz 🙂
no ale dosyć o pogodzie bo podobno o niej się rozmawia tylko wtedy jak nie ma o czym, a ja chyba jednak o coś tam mam do opisania…

Jula w nowej, szkolnej grupie fajnie się zaklimatyzowała, ma sporo zajęć jak na pierwszą klasę przystało, praca domowa jest codziennie do odrobienia a na koniec każdego tygodnia przynosi karteczkę z informacją „Brawo Julka!!! wspaniale pracowałaś w tym tygodniu!” 🙂

nasz mały prymusek… 🙂

Z samopoczuciem jest różnie ( i tu znowu wątek pogodowy…) bo wahania temperatur i ciśnienia cały czas są i dopóki się to nie ustabilizuje to Jula będzie miała gorsze dni.
Tydzień vojty rozpoczęła bardzo dobrze, wczoraj prawie całe ćwiczenia mimowolnie się uśmiechałam jak patrzyłam jak pracuje, jak w poszczególnych stymulacjach mięśnie ze sobą współpracują tworząc jedną całość wywoływanego odruchu, nawet jej bunt wydawał się jakoś bardziej stonowany… no ale nie chcę zapeszać, będziemy oceniać na koniec tygodnia.

pierwszy weekend jesienny spędziliśmy u mojej Babci na wsi, co jak zwykle zaowocowało tym, że mam w kuchni miniwarzywniak 🙂
Plan jest taki żeby większość z tych rzeczy poupychać w słoiki po uprzednim poddaniu obróbce termiczno-siekalniczo-tarkowniczej, resztę będziemy konsumować na bieżąco 🙂
Dawno się tak nie zdarzyło żebyśmy wszyscy razem pojechali do Babci, wszyscy czyli my i moi bracia z Dominiką. Babcia zrobiła pyszne placuszki i knedle ze śliwkami. Jula uwielbia takie potrawy 🙂 do tego wciągnęła cały talerz pysznej zupki pomidorowej zrobionej z pomidorków z pola – wie co dobre nasza córcia.

a teraz trochę piękna przyrody, które u Babci każda pora roku ma swoje

podczas naszego spotkania dynia przyjmowała różne stany skupienia…

potem odpoczynek i konsumpcja 🙂

i przyszedł czas na śliweczki 🙂 te były trochę bardziej kłopotliwe w pozyskaniu, ale co to dla nas!

na drzewo też trzeba od czasu do czasu wejść…

na szczęście na odsiecz przybył Damian

no i śliweczki gotowe do knedelków

Jula była zachwycona

na koniec obowiązkowo trochę portrecików 🙂

dzisiejszy post pasowałby do tygodnia o warzywach i owocach, jaki Jula miała niedawno w szkole 🙂

pozdrawiam 🙂