witam serdecznie 🙂
pogoda nas ostatnio nie rozpieszcza, w ogóle lato jest chyba na urlopie… i przysłało w zastępstwie upały, duchoty i deszcze… nie wypada mi jednak narzekać w obliczu tego co dzieje się na południu Polski, mam nadzieję, że aura w końcu zrobi się łaskawsza. Jula nadal kiepsko ją znosi, jest niespokojna, ma te „małe” napady w ciągu dnia, mimo, a może właśnie dlatego, że nie miała takiego, który nazywamy „dużym” w nocy już prawie trzy miesiące (do tej pory miała je mniej więcej raz na miesiąc). Fakt, napady jakie ma w nocy są dla nas bardziej stresujące bo trwają długo (ok 2,3 min) czasem trzeba da wlewkę która przerywa atak bo nie chce sam ustąpić, Jula się przy tym krztusi śliną bo jest tak wygięta że nie może jej przełykać… tylko te tzw „małe”, mimo, że kilkusekundowe i bardzo mało zauważalne, pod względem neurologicznym są równie niebezpieczne a może nawet bardziej, bo jest ich więcej i Jula wygląda na wyczerpaną fizycznie. Tak jak ostatnio pisałam, częściej śpi w dzień i jest troszkę przygaszona albo wręcz przeciwnie – nadmiernie pobudzona, jakby nie do końca radziła sobie z emocjami. Na szczęście to z reguły mija (tak było w poprzednie i jeszcze poprzednie lato) ale jednak trochę trwa a najgorsze są okresy zmian pogodowych, a to co ostatnio mamy to jedna wielka zmiana pogody – cieplej, zimniej, cieplej, zimniej…

Odwrotnie proporcjonalnie do reakcji na zmiany pogodowe Jula świetnie radzi sobie na zajęciach, szczególnie na ćwiczeniach, co, biorąc pod uwagę dosyć inwazyjną naturę Vojty, jest dla nas zaskakujące. Dobrze sobie radzi, reaguje na stymulację książkowo, nawet ostatnio zauważyłam, że lepiej radzi sobie z językiem w czasie jedzenia i myślę, że to zasługa Vojty właśnie, bo zbiegło się to czasowo z wprowadzeniem przez Sebastiana tej metody.
Sceptycyzm jaki miałam w stosunku do Vojty zdecydowanie się zmniejszył i przerodził w coś w rodzaju czujnego strażnika przed wpadnięciem w nadmierny zachwyt, co mi się niestety często zdarza. Jest dobrze i to jest najważniejsze. Jula może nie jest zachwycona samą stymulacją, ale Sebastian tu ją zagada, tam pośpiewa, naopowiada wierszyków, no i obietnica masażu po ćwiczeniach zdecydowanie motywuję Julcię do działania 🙂 i nie zauważa często nawet kiedy musi z siebie wykrzesać duże pokłady siły. Nawet Damian, od początku zdecydowanie bardziej negatywnie nastawiony do samej idei, powoli zaczyna dostrzegać pozytywy 🙂 .
W wakacje Julcia ma więcej zajęć z pieskami – trzy razy w tygodniu po godzince, to dla niej radość w najczystszym wydaniu 🙂 Jej uśmiech zwiększa się w miarę zbliżania do sali a jak już widzi pieska to przestajemy istnieć (właściwie wszystko inne przestaje istnieć 🙂 ) moglibyśmy wyparować i Jula nawet by nie zauważyła… 🙂
To wspaniałe wiedzieć co jej sprawia tyle przyjemności i móc jej to dawać 🙂 Nagrodą jest widok jej roześmianej twarzyczki 🙂
Zajęcia logopedyczne z Panią Agnieszką to też frajda dla Julci, choć wymagania są konkretne. W tym przypadku jej radość jest narzędziem do osiągnięcia celu czyli uzyskania twierdzącej odpowiedzi na pytanie czy chce daną rzecz jeszcze robić. Nic tu się nie dzieje bez powodu 🙂

Pisałam że mam kwiatki na balkonie, a teraz mogę też nawet je pokazać bo Damian zrobił im sesję profesjonalną 🙂

a jak już o sesjach mówimy to na jedną załapała się też pizza nasza obiadkowa, którą zrobiłam kilka dni temu, a załapała się dlatego, że była naprawdę bardzo fotogeniczna 🙂 smaczna na szczęście przy okazji też 🙂 nawet Julcia wciągnęła dwa kawałki (my dwie pizze 🙂 )

na koniec jeszcze buziaczki dla siostry Damiana, Cioci Marty która zrobiła nam ostatnio (mi i Julci w sensie 🙂 ) całkiem profesjonalny maniciure, z o ile ze mną idzie raczej łatwo, tak z Julcią niekoniecznie ale Marta dała radę i Jula ma ślicznie paznokietki jak na małą damę przystało 🙂

a ja zrobiła zdjęcia 🙂

pozdrawiam i dobranoc 🙂