…na spędzenie prawie całego dnia w kuchni (w tym wypadku prawie nie robi aż tak wielkiej różnicy…)

Po pierwsze trzeba niespodziewanie na wieczornym spacerze z psem (nocnym właściwie, bo o 23) spotkać sąsiada wędkarza, który zaproponuje całą siatkę właśnie złowionych ryb (i rybek).
Po drugie trzeba być za bardzo zmęczonym żeby oczyścić je od razu i zostawić sobie na drugi dzień.

I o ten „drugi dzień” właśnie chodzi 🙂

To niesamowite ile rzeczy można wymyślić od rana żeby tylko nie brać się za czyszczenie ryb…
– trzeba zjeść śniadanie (weekendowe, więc spokojne i odpowiednio długie 🙂 )
– potem trzeba wypić kawkę i obejrzeć (co najmniej jeden) odcinek „Chłopaków do wzięcia”
– KONIECZNIE trzeba przeczytać Julci przywiezioną właśnie z Anglii książkę (wydanie z 1978r!) „Przygody Kubusia Puchatka”
– jest dzień targowy na rynku więc trzeba zaopatrzyć się w świeżą dostawę warzyw i owoców (co też ma ogromny wpływ na późniejsze poczynania w kuchni 🙂 )
– wstawić pranie 🙂
– zrobić i dać Julci drugie śniadanie bo przez te wszystkie odwlekające czynności zdążyła już zgłodnieć od śniadanka 🙂
I tyle – więcej wymyślić się nie da 🙂

Godzina – tyle czasu zajęło mi ich czyszczenie a wprawę mam jeszcze z czasów dzieciństwa więc szło mi całkiem sprawnie 🙂 (może poza okonkami które zwykle niezbyt współpracują przy obieraniu z łusek i mają ostre płetwy…)

W trakcie narodził się pomysł włożenia rybek w zalewę octową – było dużo małych, a poza tym w ogóle było ich dużo więc żeby się nie zmarnowały trzeba było myśleć strategicznie 🙂
Dwie większe usmażyłam Julci na obiadek – Jula bardzo lubi rybki w każdej postaci.

Kiedy rybki spokojnie sobie odpoczywały w zalewie, zabrałam się za leczo dla Julci na kolejny, późniejszy obiadek.

Leczo Jula zjada w ilościach naprawdę zadziwiających, (szybki przepis – ok kg pomidorków, takich mniejszych i bardziej miękkich, dwie papryki, pół cukinii, cebula, kiełbaska, czosnek i przyprawy do smaku, Jula lubi z makaronem, my z grzankami czosnkowymi).
Z takiej ilości mam leczo dla Julci na dwa dni na pewno.
Jula jest przeziębiona więc tym bardziej zależy mi na tym żeby mieć dla niej coś co wiem że zje na pewno i dużo, bo wiadomo że w trakcie choroby z apetytem bywa różnie…

No i obiadek dla nas – żeby nie było za łatwo zachciało mi się buraczków na surówkę, takich zrobionych samemu, bo wstyd przyznać ale ostatnio kilka razy zdarzało mi się kupować gotowe w słoiczku.
Wstawione już wcześniej buraczki zdążyły się w międzyczasie ugotować więc zostało tylko zetrzeć i doprawić 🙂 „tylko zetrzeć” okazało się nie takim „tylko” bo okupiłam to lekko pozdzieranymi na tarce palcami (chyba wyszłam z wprawy – za dużo „maszyn wyręczających” mamy w domu…)

I nagle zrobiła się poważna godzina 18 więc czas na obiad (Jula już była w międzyczasie po dwu śniadaniach i dwu obiadach) dla nas nieco jednak późny.
Ale za to jaka satysfakcja – rybki z słoikach spokojnie czekają jak będziemy mieli na nie ochotę – nieskromnie powiem że wyszły całkiem dobre 🙂
a leczo mam dla Julci na dzisiaj na obiadek, stąd znalazł się i czas na napisanie bloga 😉

18 to może i późno (Jula z naszym obiadkiem jadła już kolację) ale za to z poślizgiem raptem kilkuminutowym (akurat po odśpiewanym hymnie – 70.000 gardeł a capella – coś niesamowitego! ) zdążyłam położyć Julcię spać i spokojnie rozsiąść się w fotelu na inaugurujący Mistrzostwa Świata w siatkówce mecz chłopaków z Serbami na Stadionie Narodowym z Warszawie.
I było warto 🙂
Oby tak dalej kochani i jak najdłużej (tym bardziej że za oglądanie mistrzostw przyszło mi zapłacić 99 zł bo jak wiadomo mecze (oprócz pierwszego) są transmitowane tylko w specjalnie przygotowanych, dodatkowo płatnych na te trzy tygodnie kanałach polsatu).
Nie żebym była taką straszną materialistką (z cyklu: zapłacone to grać mi tutaj porządnie! 😉 ) bo i bez Polaków na pewno będzie kogo oglądać – to jednak Mistrzostwa Świata, ale to oczywiście nie to samo 🙂
Także chłopcy – trzymamy kciuki!
Swoją drogą tym którzy nawoływali do bojkotu mistrzostw w ramach protestu przeciwko konieczności płacenia radzę się jeszcze zastanowić bo to jednak niezapomniane emocje i w tym przypadku przez działanie „dla zasady” wiele Was ominie. Myślę że prawdziwi kibice to rozumieją 🙂

I tak minęła sobota – i teraz najważniejsze – niezbędną i bezwzględnie bezcenną częścią powodzenia całego przedsięwzięcia był mój najlepszy na świecie mąż, i Jego „w czym Ci pomóc?…” wtrąconym w odpowiednim momencie 🙂

pozdrawiam 🙂